REACTIVAN VIRUS ENCONTRADO DE HACE 700 AÑOS

Investigadores do Instituto de Sistemas Sanguíneos de San Francisco reactivan un virus a partir de restos encontrados nas feces dun caribú. este herbívoro defecou en Canadá fai 700 anos. O xeo conservouno en boas condicións.

Grazas á xenética conseguiron facer unha copia do genoma completo do virus, que resultou ser patóxeno para o vexetal Nicotiana benthamiana (un tipo de tabaco). Comprobaron que se replicaba nas súas follas.O virus probablemente pasou ao estómago do caribú a través da planta contaminada.

Este descubrimento demostra que o quentamento global e as actividades humanas poderían reactivar microorganimos potencialmente infecciosos conservados na neve, xeo ou capas heladas permanentes nas rexións máis frías do planeta.

Os avaces para recuperar a movilidade nas lesións de medula espiñal non deixan de sucederse. O último, unha públicación na revista Nature dunha investigación na que un grupo de científicos logrou reactivar os músculos paralizados en máis do 80% dos animais empleados nos ensaios. 

Esta recuperación foi posible grazas a un novo composto químico que logrou que 21 de 26 roedores lograran recuperar algunha función. Ainda que non todos recuperaro a función de camiñar, ourilñar ou manter o equilibrio tras o tratamento con este novo péptido intestinal vasoactivo (IPS)  si que o conseguiron algunhas.

Este novo tratamento é "un gran paso hacia a identificación dun novo axente para axudar ás persoas a recuperarse totalmente", explica Lyn Jakeman.

O péptido ISP foi diseñado para apagar os receptores de proteoglicano nas neuronas (moleculas que manteñen a estructura do sistema nervioso central) e para viaxar a través das membranas e de todo o sistema nervioso central; asi o composto movese facilmente entre o texido lesionado e pode inxectar directamente o composto na medula espiñal.

Os investigadores explican que continuarán investigando xa que o seu obxectivo é seguir avanzando niste tratamento para o seu uso como un seguimento terapéutico da lesión da medula espiñal. 

DESCUBERTA GALAXIA RECTANGULAR.

Equipo iternaciol de astrónomos descubre unha rara galaxia rectangular. Esta galaxia encóntrase a uns 70 millóns de anos luz de distancia. Según o científico Alister Graham da Universidade de Tecnoloxía de Swinburne: <<No universo as galaxias existen destas formas: esforoidal, en de disco ou cunha apariencia abultada e irregular>>.

A forma desta nova galaxia  pode deberse a que fora orixinada pola colisión de dúas galaxias espirais. "As estrelas que xa existían en elas quedarían distribuidas nas órbitas maiores creando esa forma de diamante de talla esmeralda", apunta Duncan Forber, "mentres, o gas concentraríase no plano medio, e alí condensaríase para formar nosas estrelas e o disco que observamos".

A galaxia enana foi detectada co telescopio xaponés Sabaru, e posteriormente os atrónomos confirmaron que Leda 074886 era realmente rectangular observándoa dende o Observatorio Mauna Kea (Hawaii).

RAIOS PROCEDENTES DUN BURATO NEGRO

Un equipo científico da Universidade de Valencia rexitrou raios gamma na galaxia IC 310 da constelación Perseo, ubicada a unha distancia de 260 millóns de anos luz da Terra.

Os astrónomos, consideran que o centro desa galaxia alberga un burato negro supermasivo onde se produxo unha forte erupción de raios gamma que foi detectada nun observatorio das Illas Canarias (La Palma), con imaxes complementaria da rede europea.

Un dos astrónomos do estudio, explicou que os atrónomos observaron as variación na radiacón procedente do centro da galaxia en escalas de tempo de cinco minutos, porque a superficie dun obxecto non pode cambiar o seu brillo ao completo nun tempo menos ao que necesita a luz para atravesala. A luz necesita 25 minutos para recorrela.

"Creemos que nas rexións polares do burato negro hay uns campos eléctricos enormes que son capaces de acelerar partículas funtamentais a unhas velicidades relativistas, de maneira que, ao interactuar estas con outras de menor enerxía, son capaces de producir rayos gamma de altísima enerxía", suxire o astrónomo, "Podemos imaxinar este proceso como unha forte tormenta eléctrica con relámpagos".